گروه آموزشی واجد گام به گام و حل دروس ریاضی علوم اجتماعی عربی فارسی زبان
فارسی چهارم ، صفحه ی ۷۴
درس آزاد:
حکیم ابوالقاسم فردوسی
ابوالقاسم فردوسی طوسی ، شاعر قرن پنجم هجری و سراینده ی اثر جاویدان شاهنامه است. اورا بزرگ ترین شاعر حماسه سرای ایرانی می دانند و به وی لقب “حکیم سخن” و”حکیم طوس” داده اند.
کودکی وجوانی فردوسی در عصر سامانیان سپری شد.وی درابتدا دهقان و دهقان زاده بود در آن زمان دهقانان طبقه ای از زمین داران بودند که جایگاه مالی واجتماعی خوبی داشتند و به رسوم و سنت های نیاکانی خود عشق می ورزیدند و فرزندان خود را با آداب و رسوم ایرانی پرورش می دادند درواقع آنان نگهبانان سنت ها وفرهنگ ملی ایرانی بودند. دین او اسلام و مذهب او شیعه بود.فردوسی در شاهنامه ،فرهنگ ایران پیش از اسلام را با فرهنگ ایران پس از اسلام پیوند داده است. وی شیفته ی ایران وفرهنگ ایرانی وزبان پارسی بود و تمام عمر خود را برای حفظ این فرهنگ وهویت ملی وقف کرد.اشعار او با فرهنگ و آیین های باستانی ایران ترکیب شده است.فردوسی عقل و خرد را سرچشمه ی تمام خوبی ها می دانست و معتقد بود انسان با عقل خود میتواند خوبی ها وبدی ها را بشناسد وازین راه به خوشبختی در هردو جهان برسد.برای تاکید براهمیت عقل وخرد ، فردوسی شاهنامه را با بیت زیر آغاز کرده است:
به نام خداوند جان و خرد کزین برتراندیشه برنگذرد
فردوسی واثرجاودانش یعنی شاهنامه که امروزه به اکثر زبان های دنیا ترجمه شده است ، از سرمایه های ملی ما ایرانیان است که باید در حفظ و یادگیری آن کوشا باشیم .
او همه ی عمر و سرمایه ی زندگی خویش را وقف نوشتن شاهنامه کرد تا جاییکه در اواخر عمر به سختی روزگار می گذرانید.نتیجه ی تمام این زحمات اکنون یک اثر ماندگار است که بین جهانیان به عنوان منبعی برای فرهنگ و تمدن اصیل ایرانی شناخته می شود .
آرامگاه این شاعر بزرگ ایرانی اکنون درطوس واقع دراستان خراسان می باشد.